Cor van Zwieten, oprichter van jubilerend Atalante

Volgend seizoen bestaat volleybalclub Atalante 50 jaar en ter ere van deze mijlpaal bracht jeugdbestuurder Inge Bakker een bezoek aan oprichter Cor van Zwieten. Het verhaal van Cor begint bij een roerige tijd in Nederlands Indië. Daar werden ze met een veel te vol schip, bijna als vee, gedropt. Ze waren niet veel gewend en als je daar terecht komt met afschuwelijke beelden keert je maag wel even om. Cor had hier absoluut moeite mee en ondanks dat hij voelde dat hij zijn maten in de steek liet koos hij daar toch voor een job in de postverwerking. Een roerige tijd waar hij ook veel over schreef met zijn vriend Henk de Wit. Ook een goede bekende bij Atalante. Maar er waren ook stille periodes, waar de verveling de kop op stak. Sommige luierden alleen, andere gingen kaarten of naar de bioscoop, maar Cor mocht graag sporten en daar speelden ze volleybal, dat vond hij erg leuk.

In maart 1950, na 2 en half jaar, kwam hij terug naar Nederland. Dat leuke volleybalspelletje wilde hij ook graag overbrengen naar Vinkeveen. Op het stukje land wat we tegenwoordig kennen als kermisterrein in Vinkeveen mocht hij spelen, met een touw en wat palen. Vlak bij het ouderlijke huis van de Aarsmannen, dat kwam ook eigenlijk mooi uit. Het enige wat hij moest “betalen” voor het plat getrapte gras was een zakje kunstmest. Ook begonnen toen de studiereizen al. Met zijn allen in de bus naar de vereniging SOS in Utrecht. Want in de steden was het volleybalspelletje al bekend. Langzamerhand ging het spelen van grasveldjes, schoolpleintjes naar het gymzaaltje aan de provinciale weg. Met Piet van Asselen, Minus van Wijk, Herman en Ton Aarsman, Piet en Cor van Zwieten.

Een nog te overwinnen punt was nog wel vader Aarsman, een voetballiefhebber, die zag dat zijn kinderen door Cor werden overgehaald om te gaan volleyballen. Cor dorst er eerst nooit langs te gaan. Later is het gelukkig allemaal goed gekomen en is Bertus Aarsman zelfs erelid van Atalante geworden! Ook weet hij nog dat Roos Aarsman enthousiast was over het spelletje, ze wilde ook altijd mee. Maar ja dat mocht niet van de pastoor in die tijd. Dit was geen vrouwensport, laat staan een gemende sport! Later was Roos een van de eerste speelsters van het Vinkeveense vrouwenvolleybal.

Cor heeft lange tijd zelf gespeeld, later ging hij zijn trainersdiploma halen. Dat opleiden zat hem in het bloed. Hij heeft lange tijd de hogere teams van Atalante getraind en gecoacht. Zijn team werd zelfs kampioen in 1972 en 1974. Zijn actieve loopbaan als trainer/coach worden onderstreept door diverse trainingsboeken in de kast en vooral de talloze briefjes van een drukkerij met op de achterkant een training. Hij had tijd te kort en als de drukmachine bezig was kon hij de training mooi opzetten. Hij geeft ook aan dat hij zijn gezin, waar hij enorm trots is, eigenlijk tekort heeft gedaan doordat hij zo bevlogen was van het spelletje en het ook altijd 100% goed wilde doen! Wat dat betreft lijkt hij ook wel wat op zijn vader.

Veel (oud)leden hebben Cor als trainer gehad. Langzamerhand heeft hij verder afstand genomen en hij verontschuldigt zich dat hij niet meer op de tribune zit, maar hij is nu actief bij een zangkoor waarvoor hij ook regelmatig op pad is. Het blijft een actieve persoon ondanks zijn 80 jaren! Ook is hij samen met zoon Hans bezig met een boek over zijn leven. Hierin staat veel informatie over Vinkeveen en hoe hij alles mee maakte. De bezetting, een foto van terugtrekkende Duitsers uit Vinkeveen, zijn reis naar Nederlands Indie en natuurlijk heeft de volleybal ook een plekje gekregen! Het wordt een erg leuk boek met veel anekdotes, maar het is nog niet af!

Atalante organiseert aan het begin van volgend seizoen op zaterdag 20 september een jubileumfeest voor leden, oud-leden, partners, ouders van de jeugd, adverteerders, sponsors en betrokkenen. Feestgangers kunnen zich aanmelden via www.vv-atalante.nl.